دقیقا یادم نمی آید که چند سالم بود. فکر میکنم که ۱۱ یا ۱۲ سال داشتم که با پول توجیبی خودم اولین کتاب <تن تن و میلو> -جزیره سیاه- را برای خودم خریدم. آنقدر خوشم آمد که مجموعه کامل را کم کم تهیه کردم و خواندم. سال ها گذشت. چند سال پیش همان جلد را برای دخترم در اینجا خریدم. و او هم مثل من امروز طرفدار پروپا قرص ماجراهای تن تن میباشد و تمامی قسمت ها را به زبان آلمانی در کتابخانه اش دارد. داستانها را بارها و بارها خوانده ایم و هیچگاه هم خسته نمی شویم. اما جالبی قضیه اینجاست که من داستان را طوری برای او میخوانم و صداهای اشخاص را به اقتضای قیافه و نقششان در میاورم که برای خودم هم این کار بعضی وقتها عجیب می آید!! دقیقا مثل پخش یک داستان شب از رادیو. از همه بهتر صدای کاپیتان هادوک را در میاورم. اصلا او بنظر من بهترین کاراکتر این ماجراهاست. او هر دفعه با کارهای خنده دارش اشکم را درمیاورد
در ضمن جلد شماره دو به نام <تن تن در کنگو> سالیان سال در کشورهای انگلیس، امریکا و آفریقا جنوبی به خاطره گفتارهای نژادپرستی در ان ممنوع چاپ بود
طبق تفسیر تورات هنگامی که یهوه (خدای یهود) از فساد و تباهی فرزندان آدم به خشم آمد و تصمیم به نابودی آنها با برپا داشتن طوفانی به طول چهل روز و چهل شب نمود، نوح به‌خاطر پرهیزکار بودنش، مورد عفو او قرار گرفت و خداوند به او امر نمود تا یک کشتی بزرگ بنا کند و همسرش، فرزندانش (سام، حام و یافث) و همسران آنها و از هر حیوان، یک جفت نر و ماده را با خود ببرد تا از طوفان در امان بماند. سه پسر حضرت نوح وظیفه پیدا کردند که از ان به بعد هر کدام به طرفی کوچ کنند. به این روایات نسل انسانهای جهان را ، ازاین سه فرزند سام ، حام و یافث میدانند. قسمت خاوره میانه به سام رسید و فرزندان او هم در نقاط مختلف تقسیم شدند
| آرامی | پارسی | آرامی | پارسی | |
|---|---|---|---|---|
| قربانا ، قربانه | قربانت | تختایه | تخته | |
| سفره | سفره | دائم | دائم | |
| شکر | شکر | مایع | آب | |
| بادنجان | بادمجان | تنورو | تنور | |
| وا وی لا | وا وی لا | جکش | چکش | |
| برقا | برق | کیف | کیف/حال | |
| فرچه | جارو | امتو | امت | |
| بله | بَله | بسیو | بسه | |
| باغچه | باغچه | تنبل | تنبل | |
| یعنی | یعنی | هیکل | هیکل | |
| رنگ | رنگ | راحت | راحت | |
| پرپریکه | پرپرک | حیله | حیله | |
| پاشمانیه | پشمک | پیشه | پیشی | |
| لیل لا / لایه | لالا | صلیبو | صلیب | |
| عمه | عمه | عمو | عمو | |
| حاضر | حاضر | حوار | حوار | |
| زیونه | زیان | فقیر | فقیر | |
| آوارا | آواره | وصیت | وصیت | |
| حیوانو | حیوان | قبرو | قبر | |
| استخفورالله | استخفورالله | زیتونو | زیتون | |
| مشاگل | مشگل | مالودو | مولود | |
| قسمه | قسمت | سهم | سهم | |
| ممنون | ممنون | قلنج | قلنج | |
| ترجمه | ترجمه | جانم | جانم | |
| شمعو | شمع | ثانیه | ثانیه | |
| هدیو | هدیه | مجبور | مجبور | |
| چادر | چادر | صافونو | صابون | |
| دوکانو | دکان | زنجیر | زنجیر | |
| ملکوت | ملکوت | حاکم | حاکم | |
| مثلا | مثلا | حرکت | حرکت | |
| مساله | مساله | هم | هم | |
| هاما | اما | راضیو | راضی | |
| دستماله | روسری | جریان | جریان | |
| رژیم | رژیم | عرق | عرق | |
| هدیه | هدیه | فکر | فکر | |
| پرتقانه | پرتقال | مدرسه | مدرسه | |
| تبریک | تبریک | عزا | عزا | |
| جهنم | جهنم | . | . | |
| . | . | . | . |
Der Eigenname der Sprache lautete in der Sassanidenzeit Pārsīk oder Pārsīg und seit der arabisch-islamischen Eroberung Persiens Fārsī (فارسی; da die arabische Sprache den [p]-Laut nicht kennt bzw. der ursemitische [p]-Laut im Arabischen zu [f] wurde).
این نوع ژامبون های خشک بخاطره سفت بودنشان ، باید کاملا نازک بریده شوند. معروفترین آنها در دنیا عبارتند
Anoushiravan Rohani (1939, Rasht/Iran) ist ein berühmter iranischer Komponist und Pianist. Sein bekanntestes Stück ist 'Tavalodat Mobarak'. Die iranische Version des 'Happy-Birthday'-Liedes. Es ist zweifelsfrei das meistgespielte Stück im Iran.
این نوع گاوها و ابوالهول های «دروازه‌بان» در هنر آشوری سابقه داشته اند و از فرهنگ ایرانیان نیست!! اما ایرانی ها تنها به اقتباس بسنده نکرده و ابداعاتی هم در آن وارد کرده اند. مثلاً برخلاف نمونه‌های آشوری که پنج پا دارند، اینها چهارپای طبیعی بیشتر ندارند
دلیل پنج پا بودن این ابوالهول ها این بود که بیننده ، چه از روبرو و چه از کنار پاها رو به تعداد ببیند. یعنی از جلو ۲ پا به حالت ایستاده و از بغل ۴ پا در حالت حرکت
Natürlich hatten die Nazis kein Recht, die Juden zu hassen. Doch der Judenhass war nicht ohne Grund. Dieser Grund war nur nicht real. Er war eine Einbildung.
Der Grund war die Angst. Aber lassen wir die Juden für ein Moment aus dem Spiel. Denken wir an andere Minderheiten, die vielleicht unerkannt bleiben. Überall Minderheiten. Schwarze, Rothaarige, Menschen mit Sommersprossen, Schwule, grüne Menschen …
Eine Minderheit wird jedoch nur als eine solche empfunden, wenn sie für die Mehrheit irgendeine Art Bedrohung darstellt. Sei es real oder nur eingebildet. Nährboden der Angst. Und wenn die Minderheit dazu noch unsichtbar ist, ist die Angst umso großer. Und diese Angst begründet die Verfolgung der grünen Bewedung! Da, dort! Also, es gibt immer ein Grund. Der Grund ist die Angst. Minderheiten sind auch bloß Menschen. Menschen wie wir!
Die Angst ist unser wirklicher Feind. Zunehmend regiert Angst unsere Welt. Mit Angst lässt sich unsere Gesellschaft vorzüglich manipulieren. Politiker verkaufen uns damit ihre Politik und die Werbeagenturen laute Dinger, die wir nicht benötigen.
Denken wir darüber nach: Die Angst angegriffen zu werden. Die Angst davor, dass hinter jeder Ecke Terroristen laueren. Die Angst vor Schwarzen. Vor Chinesen, die vielleicht die Welt erobern. Vor Atombombe. Die Angst davor, dass Mundgeruch unsere Freundschaften zerstören könnte. Die Angst vor dem Alter, allein zu sein. Davor, dass wir nutzlos sind. Niemand hört, was wir zu sagen haben.
همان لحظه در ساعت ۱۰:۳۰ به هواپیمای در فرودگاه زنگ زدم. مورد را تعریف کردم و آقای محترمی که پشت خط بود گفت: بله یک جا خالی است و من باید تا ساعت ۱۱:۳۰ در فرودگاه باشم. از منزل ما تا فرودگاه پنجاه دقیقه راه است. خیلی عجله داشتم. یک ساک دستی کوچک دارم که ان را با یک دست لباس زیر و یک شلوار زاپاس پر کردم و در ساعت ۱۰:۵۰ راه افتادم. بسیار سریع رانندگی میکردم و بلاخره ۱۱:۴۰ در فرودگاه بودم. بعد از خداحافظی ، سریع خودم را به آقای که باهاش تلفنی صحبت کرده بودم رساندم. اولین سوالی که ازم کرد ، عرق سردی را در روی پیشانی من نشاند! رنگ از روم پرید! پاسپورت و شناسنامه ام را یادم رفته بود! وای ، انگار نمیخواست درست بشه. از ایشان پرسیدم که آخرین مهلته من کی میباشد؟ گفت تا ساعت ۱۴. فورا به دوستم آرامی ام زنگ زدم. گفت خودش ان نزدیکی ها نیست ، اما میتونه درست کنه که یکی مدارکم را به آنجا برسونه ، ده دقیقه بعد زنگ بزنم. خیلی ازحرفش خوشم آمد. یک ربع بعد زنگ زدم. گفت که میخواست خواهراش را بفرسته ، اما پیداش نمیکنه! دستپاچه پرسیدم خوب حالا چیکار کنم؟ گفت ناراحت نباش ، کمی مکس کرد ، و بعدش گفت: خانمم میاید. گفتم: چی؟ خانومت! گفت: فکرش نکن ، منتظر باش
- Rechte Erkenntnis. Dazu gehört die Erkenntnis und Akzeptanz.
- Rechte Gesinnung bedeutet, indem man nicht hasst und allen Lebewesen gegenüber Wohlwollen praktiziert.
- Rechte Rede meidet Lüge, Verleumdung, Schimpfen, unnützes Gerede und Klatsch und regt andere zu heilsamem Tun an.
- Rechtes Handeln vermeidet Handlungen, welche schlechtes Karma erzeugen. Wie beispielsweise töten, stehlen, Ehebruch etc.
- Rechter Lebenserwerb bedeutet, keinen Beruf auszuüben, der anderen Lebewesen schadet. Wie beispielsweise Metzger, Fischer, Soldat, Waffenhändler und Tierhändler.
- Rechtes Streben meint Begierde, Hass, Zorn, Ablehnung etc. bei Wahrnehmungen und Widerfahrnissen zu kontrollieren und zu zügeln.
- Rechte Achtsamkeit: Alle Aktivitäten, wie Stehen, Laufen, Atmen, Denken und natürlich auch das Handeln sollen achtsam gemacht werden.
- Rechtes Sammlung: Erst hier kommt es zu der eigentlichen und richtigen Erlösung und Freiheit. Rechte Sammlung bezeichnet die Fertigkeit, den unruhigen und abschweifenden Geist zu kontrollieren. Es geht hier im Wesentlichen um die Meditation, die vor allem die Konzentration auf ein einziges Phänomen (häufig der Atem) verwendet, wodurch der Geist von Gedanken befreit wird und zur Ruhe kommt.
در ضمن ، توی یکی از عکس ها میشود دید که ۴۵ سال پیش در کاباره باکارا و شکوفه نو زیر صندلی ها علاء الدین روشن میکردند
Fatih Akin
Der digitale Derwisch MERCAN DEDE ist zur Zeit einer der angesagtesten Künstler der Weltmusik-Szene, der wie kein anderer türkischer Musiker moderne Clubsounds mit traditioneller Sufimusik verbindet. Mit der Rohrflöte ‚Ney’ geht er genauso virtuos um wie mit Soundmaschinen und Computern. Er hat ein untrügliches Gespür für die Virtuosität und Stimmigkeit der ihn begleitenden Instrumentalisten.
Als Kind fuhr MERCAN DEDE eines Tages mit einem Sammeltaxi (Dolmus) nach Hause, als er plötzlich eine wunderbare Musik hörte. Es war der Klang der Bambusflöte ‚Ney’, der ihn verzauberte und die er daraufhin erlernen wollte. Es heißt, man müsse ein Jahr üben, um dem Instrument einen sauberen Ton entlocken zu können. Die ‚Ney’ spielt eine wichtige Rolle im Sufismus, mehr eine Philosophie als eine Religion, die gleichermaßen auf Transzendenz wie Toleranz basiert. Es ist eine Lehre, die aufzeigt, daß alle Fragen und Antworten des Daseins in den Herzen der Menschen liegen. Diese Lebenshaltung ist der Unterbau von MERCAN DEDEs Musik, die sich an östlicher Philosophie mit türkischen Motiven orientiert und sich mit Sounds aus dem Electronic und Underground-Bereich vereint.
Ein weiteres Element des Sufismus ist der Tanz der Derwische. Die Tänzer drehen sich mit erhobenen Armen um sich selbst, bis sie in eine Art Trance geraten, einen Zustand innerer Leere, der das Individuum zu seinem Selbst zurückführt. In der Türkei werden diese Riten fast nur noch für Touristen zelebriert, keines der einst zahlreichen Sufi-Klöster ist noch in Betrieb. Wenn die ‚Whirling Derwishes’ bei MERCAN DEDEs Auftritten über die Bühne fegen, ist das nicht nur ein exotischer Showeffekt, sondern auch das Anliegen, eine wertvolle Kultur in einer orientierungslosen Zeit am Leben zu erhalten.
امروز فکر میکنم که چطور اینهمه مدت آنجا ماندم. ولی اصلان بفکرم هم نیامد که جایی دیگر بروم. تمام حواسم به درس و دانشگاه بود. بعضی از چیزهای خانه تیمی ایمان خوب بود. خیلی چیزهاش هم نه. یک سال کالج و چهار سال دانشگاه رو با دیسیپلین ، نظم و انضباط عجیبی پشت سر گذاشتم. روزها تا ساعت ۲ الا ۳ در دانشگاه سپری میکردم. ناهار رو هم در ناهارخوری آنجا میخوردم. بعد ازظهر و عصر تا ۷ شب درس میخواندم ، غذا درست میکردم ، میخوردم و بعد از ان تلویزیون میدیدم و میخوابیدم. صبح ها بهترین موقع درس خواندن برای من بود. بعضی ها رو میشناختم که شب زنده دار بودند و تا پاسی از شب درس میخواندند. کار شبانه برای من غیر ممکن است. چندان دوستان (رفت وآمدی) زیادی نداشتم. تقریبا فقط با دوستان آلمانی خانه تیمی ایمان رابطه داشتم! ان هم تا آنجایی که وقت اجازه میداد. شاید بعضی چیزها و یا کارها رو میتوانستم بهتر انجام بدهم! بدون شک! هر چی بود گذشت.
"Wenn die Haifische Menschen wären", fragte Herrn K. die kleine Tochter seiner Wirtin, "wären sie dann netter zu den kleinen Fischen?" "Sicher", sagte er. "Wenn die Haifische Menschen wären, würden sie im Meer für die kleinen Fische gewaltige Kästen bauen lassen, mit allerhand Nahrung drin, sowohl Pflanzen wie auch Tierzeug. Sie würden sorgen, dass die Kästen immer frisches Wasser hätten, und sie würden überhaupt allerhand sanitäre Maßnahmen treffen. Wenn zum Beispiel ein Fischlein sich die Flosse verletzen würde, dann würde ihm sogleich ein Verband gemacht, damit es dem Haifischen nicht wegstürbe vor der Zeit.
Damit die Fischlein nicht trübsinnig würden, gäbe es ab und zu große Wasserfeste; denn lustige Fischlein schmecken besser als trübsinnige. Es gäbe natürlich auch Schulen in den großen Kästen. In diesen Schulen würden die Fischlein lernen, wie man in den Rachen der Haifische schwimmt. Sie würden zum Beispiel Geographie brauchen, damit sie die großen Haifische, die faul irgendwo liegen, finden könnten. Die Hauptsache wäre natürlich die moralische Ausbildung der Fischlein. Sie würden unterrichtet werden, dass es das Größte und schönste sei, wenn ein Fischlein sich freudig aufopfert, und dass sie alle an die Haifische glauben müssten, vor allem, wenn sie sagten, sie würden für eine schöne Zukunft sorgen. Man würde den Fischlein beibringen, dass diese Zukunft nur gesichert sei, wenn sie Gehorsam lernten. Vor allen niedrigen, materialistischen egoistischen und marxistischen Neigungen müssten sich die Fischlein hüten und es sofort den Haifischen melden, wenn eines von ihnen solche Neigungen verriete.
Wenn Haifische Menschen wären, würden sie natürlich auch untereinander Kriege führen, um fremde Fischkästen und fremde Fischlein zu erobern. Die Kriege würden sie von ihren eigenen Fischlein führen lassen. Sie würden die Fischlein lehren, dass zwischen ihnen und den Fischlein der anderen Haifische ein riesiger Unterschied bestehe. Die Fischlein, würden sie verkünden, sind bekanntlich stumm, aber sie schweigen in ganz verschiedenen Sprachen und können einander daher unmöglich verstehen. Jedem Fischlein, das im Krieg ein paar andere Fischlein, feindliche, in anderer Sprache schweigende Fischlein tötete, würden sie einen kleinen Orden aus Seetang anheften und den Titel Held verleihen. Wenn die Haifische Menschen wären, gäbe es bei ihnen natürlich auch eine Kunst. Es gäbe schöne Bilder, auf denen die Zähne der Haifische in prächtigen Farben, ihre Rachen als reine Lustgärten, in deren es sich prächtig tummeln lässt, dargestellt wären. Die Theater auf dem Meeresgrund würden zeigen, wie heldenmütige Fischlein begeistert in die Haifischrachen schwimmen und die Musik wäre so schön, dass die Fischlein unter ihren Klängen, die Kapelle voran, träumerisch, und in allergenehmsten Gedanken eingehüllt, in die Haifischrachen strömten. Auch eine Religion gäbe es da, wenn die Haifische Menschen wären. Sie würde lehren, dass die Fischlein erst im Bauch der Haifische richtig zu leben begännen. Übrigens würde es auch aufhören, wenn die Haifische Menschen wären, dass alle Fischlein. wie es jetzt ist, gleich sind. Einige von ihnen würden Ämter bekommen und über die anderen gesetzt werden. Die ein wenig größeren dürften sogar die kleineren auffressen. Das wäre für die Haifische nur angenehm, da sie dann selber öfter größere Brocken zu fressen bekämen. Und die größeren, Posten habenden Fischlein werden für die Ordnung unter den Fischlein sorgen, Lehrer, Offiziere, Ingenieure im Kastenbau usw. werden. Kurz, es gäbe überhaupt erst eine Kultur im Meer, wenn die Haifische Menschen wären.
تصویر فیلم را بزرگ کنید
در مانهایم توانستم از طریقه یکی از دوستان با یک گروه مبلغ مذهبی در لودویگسهافن آشنا بشم. بچهای این گروه
شدن. بعد از اینکه اطلاع پیدا کردم که با دیپلم ما باید یک سال در اینجا کالج بگذرانیم تا بتوانیم ورودی دانشگاه را بگیریم ، شروع کردم خودم را آماده کردن برای امتحان ورودی. این دوران را میتوانم بجرات دوران بلوغ جوانی ام بخوانم. پارتی و کافه ، سیگار و آبجو. البته همه اش هم عشق و حال نبود. به هیچوچ! ایام تنهایی و غربت هم به اندازه کافی پیدا میشد. بخاطره همین دوران گیجی هم در امتحان ورودی سال اول رد شدم و دومین امتحان رو توانستم قبول بشم ، که اگر نمیشدم خدا میداند سرنوشت چه میشددر اینجا با خیلی از جوانهای هموطنی آشنا شدم که تقریبا همه پناهنده بودند. کمتری ها سیاسی و بیشتری ها فراری! در میان آنها با یکی از بچه ها بسیار اخت شدم. دوست عزیزع-ب. تقریبا همه کارمان را با هم انجام میدادیم وحتی هم خانه و هم کاسه هم شدیم. متاسفانه رابطه صمیمی من و او به خاطره یک اشتباه او ویک اشتباه بزرگتر از من به پایان گرفت. هرجا که هستی ، ع-عزیز ، امیدوارم سالم و خوب باشی. یادم میاید در آپارتمانی که اجاره کرده بودیم شوفاز نداشتیم. یک بخاری بود که با ذغال سنگ کار میکرد. هر شب که سروقت ، ساعت سه نیمشب خاموش میشد ، بایستی دستمان رو تا نیمه توی ان میکردیم و با روزنامه آتیش زده یجوری دوباره روشنش میکردیم. عین قرون وسطی
در اینجا و این دوران خیلی کار کردم تا بتوانم امرار معاش بکنم. کارهای عجیب و سخت!! من و گروه خیلی به خانه جوانان شهرمان میرفتیم. در آنجا آقای مهربانی بود که برای ما کارهای ریز و درشت پیدا میکرد. این تیکه رو از روزنامه محلی ان زمان پیدا کردم
Vor wenigen Wochen wurde sie gegründet - die 'Neuwieder Aktion arbeitsloser Jugendlicher' (kurz: 'Naja'). Mittlerweile kann die von Sozialarbeiter Hans Hecht organisierte Gruppe erste Erfolge vermelden.
