چند وقت پیش از دوست اسپانیایی ام دعوت کردم به یک کنسرت موسیقی اصیل ایرانی برویم. کنسرت آقای شجریان. دعوتم را قبول کرد. بسیار خوشحال و خندان به کنسرت رفتیم. از محیط و صحن کنسرت بسیار خوشش آمده بود. کنسرت شروع شد و من احساس میکردم که هر چقدر زمان به جلو میرود موسیقی برایش خسته کننده تر می شود. در آخر فکر میکنم که از کله برنامه خوشش آمد ولی بعضی از بخشها برای او بسیار کسل کننده بود
کلا من فکر میکنم که در کنسرتهای خارج کشور میتوان مهمانهای خارجی بیشتری داشت اگر به دونکته توجه شود: قطعه های آرام و غمگین نواخته نشود. و زمان نواختن کوتاه باشد. بعضی از قطعه ها ٢٠ دقیقه طول میکشد
